Πέμπτη 17 Σεμπτέμβρη σήμερα, 2 χρόνια παρά μια ημέρα μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και ο κύριος Μιχαλολιάκος βρίσκεται να παραδέχεται δημόσια πως "αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για την εν λόγω δολοφονία".
Και, ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις, το παραπάνω απόσπασμα πλημμυρίζει το αγαπημένο μας διαδίκτυο και γίνεται viral σε λιγότερο από μια ημέρα. Σύσσωμη η αριστερά (οπως άλλωστε και διάσπαρτα κομμάτια του ανταγωνιστικού κινήματος) εξαπολύουν τις copy – paste ανακοινώσεις ή/και καταγγελίες, κατά τις οποίες η χρυσή αυγή δεν είναι κόμμα αλλά συμμορία δολοφόνων και ο ελληνικός λαός πρέπει να κινητοποιηθεί και να ενισχύσει τη μεγαλειώδη αυριανή αντιφασιστική πορεία και σε μερικές ημέρες να ψηφίσει αριστερά.
Μα σε κανέναν από τους παραπάνω δεν φαντάζει (άραγε?) ούτε στο ελάχιστα ύποπτη η συγκεκριμένη δήλωση, μια ημέρα πριν από την πολυσυζητημένη δολοφονία – ή την ίδια περίοδο που ο "κίνδυνος των μεταναστών" μονοπωλεί ξανά τον δημόσιο διάλογο – ή μερικές μόλις ημέρες μετά από την παρακάτω απάντηση του γραφικού βλαχαδερού που στρογγυλοκάθησε στον θρόνο της ΝΔ, του κύριου Μειμαράκη, στην ερώτηση των δημοσιογράφων περί συμμετοχής του στα παραστρατιωτικά τάγματα των Κεντάυρων?
Για να μην μακρηγορούμε: βρίσκουμε εξαιρετικά προβληματική την χρόνια ανάλυση της αριστεράς περί του "παραπλανημένου, μα κατά βάθος αθώου λαού" όπου παρασέρνεται σε λάθος μονοπάτια από τα δόλια κόμματα της (ακρο)δεξιάς και την ρητορεία των ΜΜΕ. Και όπου, υποτίθεται, η ανάδειξη τέτοιων στιγμιότυπων από την αριστερή αντιπληροφόρηση θα μεταλαμπαδεύσει την αλήθεια, την συνείδηση και τα ιδανικά του ανθρωπισμού, ώστε όλοι μαζί εμείς (ποιοί άραγε?) να συσπειρωθούμε και να πολεμήσουμε ξανά τον ναζισμό.
Πρέπει επιτέλους να παραδεχτούμε, πως η Χρυσή Αυγή είναι και κόμμα, και συμμορία δολοφόνων, αλλά πρωτίστως μια ακραία έκφραση ενός ολόκληρου κομματιού της κοινωνίας, με συγκεκριμένη θέση και συγκεκριμένα συμφέροντα. Ένα κομμάτι της κοινωνίας αποφασισμένα συντηρητικό, ρατσιστικό και ομοφοβικό, όπου τρέμει, εκμεταλλέυεται ή καταστέλει κάθε ξένο στοιχείο εντός της. Όπου επί δεκαετίες πλούτιζε (και πλουτίζει) πάνω στα σώματα των μεταναστών/τριών, όπου χειροκροτεί κάθε βίαιη και απόλυτη έκφραση καταστολής του ανταγωνιστικού κινήματος, όπου κατεβαίνει στους δρόμους αγκαλιά με τις ελληνικές σημαιούλες και με άγριες διαθέσεις σε κάθε grande εθνικό γεγονός. Και όπου τώρα τελευταία, έχει μάλλον φρικάρει λίγο τόσο με την άνοδο της "αριστερής κυβέρνησης" όσο και με το πέρασμα κάτι χιλιάδων μεταναστών από τα ελληνικά σύνορα.
Και όλοι τούτοι, καθόλου δεν θα πέσουν από τα σύννεφα, μήτε θα αλλάξουν γνώμη από τις παραπάνω δηλώσεις. Αντιθέτως, θα στηρίξουν με ζήλο όποιον τους υποσχεθεί λίγη περισσότερη βία, λίγη περισσότερη καταστολή, λίγη περισσότερη ασφάλεια. Η εκάστοτε δεξιά κάτι έχει μυριστεί και παλεύει να προωθήσει στους εν δυνάμει ψηφοφόρους της την αντίστοιχη εικόνα. Η μεν Νέα Δημοκρατία, έχοντας απωλέσει όλους τους κεντρο-φιλελέδες και μετριοπαθείς υποστηριχτές της από τον Σύριζα ή κάτι lame μορφώματα όπως το Ποτάμι ή την Ένωση Κεντρώων, θα απευθυνθεί ξανά σε μια παραδοσιακή δεξαμενή ψηφοφόρων, της γενιάς "ησυχία τάξη και ασφάλεια". Η δε Χρυσή Αυγή, αφού συμμαζεύτηκε για κάνα δυο χρόνια, επανέρχεται ξανά στο προσκήνιο πουλώντας μανούρα και αντισυστημικότητα.
Και κάπου εδώ, καλό θα ήταν να σταματήσουμε επιτέλους να προσφέρουμε τζάμπα διαφήμιση στον κύριο Μιχαλολιάκο και το κόμμα του, να σταματήσουμε να αναδημοσιεύουμε δεξιά κι αριστερά την πολυσυζητημένη δήλωση και να κοιτάξουμε πως θα οργανώσουμε τις δομές μας απέναντι στην επέλαση που καταφτάνει…
…γιατί μας περιμένουν μέρες δύσκολες.