Tag Archives: ποίηση

0.1

.
φοβού την τεχνο-εξάρτηση /
στις μέρες μας ήταν αλλιώς, τα παιδιά παίζανε στις αλάνες /
ξεκόλλα απ’ αυτό το μαραφέτι ρε αγόρι μου /
μας είπαν
 .
/δεν ξέρω, ρε συ
εγώ πολύ θα’ θελα
κάποτε
να καλωδιωθούμε
παρέα/
 .
/να κάνουμε copy paste
τα πρωινά που ξυπνάμε μαζί
(σε επανάληψη)
και screenshot
το βλέμμα σου
όταν με κοιτάς με λαιμαργία/
 .
/να κάνουμε save τους οργασμούς μας
και
να στέλνουμε στον κάδο ανακύκλωσης
κάτι σάπιες αναμνήσεις/
 .
/κάποιο αόρατο χέρι
να μου κάνει autocorrect
πριν πετάξω κάποια χοντράδα
που θα μετανιώσω αργότερα
κατά την διάρκεια ηλίθιων καβγάδων/
 .
/και όταν κάτι πάει στραβά
να υπάρχει πάντοτε
η λύση
του restart.
tumblr_inline_oew6uiljpm1smd590_500

τι στο διάολο θελήσαμε

.
.
Τι θέλουμε?
Να μας αγαπήσετε?
όχι, δεν θέλουμε να μας αγαπήσετε.
Άλλωστε, δεν μπορεί να συμβεί τέτοιο πράγμα.
Η αγάπη, για σας, είναι ένα καλειδοσκόπιο,
που το ψωνίσατε σε προσφορά από κάποιο πολυκατάστημα
και δείχνει εικόνες ξεπατικωμένες από ρομαντικά αναγνώσματα
και τηλεοπτικές κομεντί,
ανακατεμένες σε τυχαία σειρά.
Δεν θέλουμε να μας αγαπήσετε.
Δεν μπορείτε να μας αγαπήσετε.
Το πολύ πολύ, να σας προσφέρουμε μια στιγμιαία καύλα.
Κάτι να συλλογίζεστε τις νύχτες,
και να σας τρώει,
πριν σας πάρει ο ύπνος.
.
 
Τι θέλουμε?
Να μας μισήσετε?
Ίσως αυτό θα ήταν πιο πρέπον.
Να μας μισήσετε.
Αλλά δεν μπορείτε να μας μισήσετε.
Δεν χωράει μέσα σας ένα πράγμα τόσο μεγάλο
και τρομερό
όπως το μίσος.
Το πολύ πολύ, να μας αντιπαθείτε.
Στιγμιαία,
πάντα.
.
 
 
Τι θέλουμε όμως?
Να μας ακούσετε?
Όχι, δεν μπορείτε να μας ακούσετε. Ούτε να μας δείτε, άλλωστε.
Χρησιμοποιούμε, ένα ολότελα διαφορετικό λεξιλόγιο
και επιπλέον
είμαστε αόρατοι.
Μπορείτε όμως
να καταγράφετε τις συνομιλίες
και τις κινήσεις μας.
Αλλά να μας ακούσετε… όχι, δεν μπορείτε να μας ακούσετε.
Δεν θέλουμε να μας ακούσετε.
.
 
Να μας φοβάστε?
Να μας φοβάστε.
Ωραία θα ήταν, να μας φοβόσασταν λίγο.
Να μας βλέπετε στους εφιάλτες σας, να σας παραφυλάμε
στις γωνίες των δρόμων, κάτω απ’ τα κρεβάτια σας, πίσω απ’ τις κουρτίνες
στα πιο ασφαλή σας καταφύγια.
Αλλά όχι, δεν μπορείτε να μας φοβάστε.
Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να γίνουμε
τόσο σκληροί
και τρομαχτικοί
όσο εσείς.
.
 
Τι θέλουμε όμως?
Να μας πείσετε?
Όχι, ευχαριστούμε. Εκτιμούμε πραγματικά
τη φιλότιμη προσπάθεια σας, τον χρόνο που δαπανήσατε
δια την συμμόρφωση μας,
για να κατασκευάσετε όλα τα απαραίτητα στοιχεία,
τα επιχειρήματα, τα δεδομένα
και τους πίνακες ταξινόμησης,
αλλά δυστυχώς,
δεν θέλουμε να γίνουμε σαν εσάς.
.
 
Να μας εξαγοράσετε?
Ωραία θα ήταν να μας εξαγοράζατε.
Θέλω πολύ να με εξαγοράσει κάποιος.
Λοιπόν, εγώ συγκεκριμένα θέλω
ένα σπίτι με στριφογυριστή σκάλα στο κέντρο του,
ένα ημίψηλο καπέλο, ένα τυρκουάζ φόρεμα,
ένα γραμμόφωνο, μια κατοικίδια κουκουβάγια
και μια αταξική κοινωνία.
(Τι?
Αφού αυτό θέλω).
Αν δεν μπορείτε να μου το δώσετε,
σημαίνει πως δεν μπορείτε να μας εξαγοράσετε.
Λυπόμαστε πολύ.
.
 
Τι θέλουμε, στην τελική?
Λίγα πράγματα.
Να παραμερίσετε, θέλουμε
να περάσουμε ανάμεσα σας
επιδεικτικά
και να πετάξουμε ένα μισοσβησμένο τσιγάρο
στον κόσμο σας
να πάρει φωτιά
να τελειώνουμε.
.
 
Και μετά να αράξουμε στον λόφο
να κοιτάμε το θέαμα
πίνοντας μοχίτο.
.
tumblr_oaq3pkjkhj1tquokso1_540

Ψυχογεωγραφία

 
 
Είναι κάτι βραδιές, που το μόνο που θέλω
είναι να σχεδιάσω έναν χάρτη
 
Θα διασχίζει την πόλη από άκρη σ’ άκρη
θα σημειώνει τους δρόμους
που αλητεύουν οι ομορφότερες αδέσποτες γάτες
σε ποιούς κήπους φυτρώνουν ακόμη νυχτολούλουδα
σε ποιές γειτονιές οι άνθρωποι μιλάνε αράβικα
και κάθε μπαλκόνι που κάθονται μοναχικές γιαγιάδες
συλλογίζονται το άπειρο
και τους νεκρούς τους.
 
Είναι κάτι βραδιές, που το μόνο που θέλω
είναι να σχεδιάσω έναν χάρτη
 
θα διασχίζει την πόλη από άκρη σ’ άκρη
θα ιχνηλατεί τους τοίχους που βανδαλίστηκαν
με τα πιο ευφάνταστα συνθήματα
όλα τα μέρη που, αν και εκπληκτικής ομορφιάς,
δεν έχει φωτογραφηθεί ακόμη κανείς μπροστά τους
και τα πεζούλια που αράζουν οι πιτσιρικάδες μετά το σχολείο
για να μοιαστούν τα πρώτα τους τσιγάρα
και τις πρώτες τους κάβλες.
 
Είναι κάτι βραδιές, που το μόνο που θέλω
είναι να σχεδιάσω έναν χάρτη
 
θα διασχίζει την πόλη από άκρη σ’ άκρη
θα ακολουθεί βήμα βήμα τις διαδρομές
ενός παππού χαμένου στον λαβύρινθο της γραφειοκρατίας
από υπηρεσία σε υπηρεσία
ενός ντελιβερά καθώς ξεκλέβει δεκάλεπτα απ’ τις παραγγελίες του
μιας κουκλοποιού που αναζητά την έμπνευση στις φιγούρες των περαστικών
κι εκείνου του ρομά με το ακορντεόν
που μας ξυπνάει τα πρωινά.
 
Είναι πάλι κάτι βραδιές σαν κι αυτή
που το μόνο που θέλω
είναι να σχεδιάσω ένα χάρτη
 
Θα διασχίζει το σώμα σου
από άκρη σ’ άκρη –
 
– αν και, θα μου πεις
σε μερικά πράγματα
καλύτερα είναι να χανόμαστε.
 
CRUhpMTWEAA1I8G.jpg large

τέχνη είναι /

Τέχνη
είναι
 
η μυρωδιά του φρεσκοτυπωμένου χαρτιού / το χαμόγελο του σύριο πιτσιρικά / βίντεο με ηλίθια γατιά / γιαούρτωμα στους δημάρχους / αναποδογυρισμένα περιπολικά στην εγνατία / η αίσθηση που αφήνει το πουλόβερ σου όταν αγκαλιαζόμαστε / πετυχημένες τρολιές στα κρυμμένα του indymedia / ψυχαναγκαστικές συλλογές άχρηστων αντικειμένων / η φάτσα του αφεντικού σου όταν έρχεται η ώρα να πληρώσει το μηνιάτικο / βεβηλωμένες εκκλησίες / ερωτικές εξομολογήσεις / τηλεοράσεις ξεχασμένες δίπλα σε κάδους απορριμάτων / πανό αλληλεγγύης να σκεπάζει το λευκό πύργο / ο χάρτης που σχηματίζουν οι φλέβες σου / να στέλνεις ακόμη γράμματα / ο κήπος που φροντίζει εδώ και τριάντα χρόνια εκείνη η γιαγιά στη χαλκιδική / το γκλίτερ / να σοκάρουμε καλόγριες / θρυμματισμένες τζαμαρίες / ρουφήγματα στο λαιμό σου / η τσιμισκή να τυλίγεται στις φλόγες / τα καπέλα στα κεφάλια των παπούδων / γκραφίτι στην παραλιακή / ψειριστικές από τα lidl / αμοιβαίοι οργασμοί / συνθήματα σε λευκούς τοίχους / να καθαρίζω το σπίτι πριν επιστρέψεις απ’ τη δουλειά / γράμματα από τη φυλακή / αναβολές στο ξυπνητήρι / φάρσες στους καθηγητές / δώρα σε αγνώστους / το πρωινό πήδημα / τα παγάκια να γυρίζουν από στόμα σε στόμα / ένα σωστά τακτοποιημένο ράφι με μπαχαρικά / ένα πιάνο στο οδόφραγμα / ο ήχος της φωνής σου να μου λέει «σ’αγαπώ» / ξημερώματα στην ταράτσα της κατάληψης / αφηγήσεις που επεξεργάζονται τον θάνατο αυτού του κόσμου / το τελευταίο τσιγάρο της ημέρας / η γεύση μιας συλλογικά μαγειρεμένης κολοκυθόπιτας / η λέξη «σκρίνιο»
 
κι εμείς
καθόμαστε ακόμη
και γράφουμε ποίηση

tumblr_nfo33d8zgV1tuzuumo1_500

[εξομολόγηση]

Παραδέχομαι:
χρειάστηκαν πολλά χρόνια
(κι αρκετή προσπάθεια εκ μέρους σου)

ώστε η φρίκη
του να ξυπνάω στη μέση της νύχτας
και να συνειδητοποιώ
πως
κάποιος
ανασάνει
κάτω από το κρεβάτι μου

αντικατασταθεί

απ’ τη φρίκη
του να ξυπνάω στη μέση της νύχτας
και να συνειδητοποιώ
πως
δεν ανασάνει κανείς
στο κρεβάτι
δίπλα μου.

tumblr_inline_o30wzqVlWe1smd590_500

καταναλωτικός οργασμός

. .

κάθε φορά

κοντοστέκομαι:

μυρίζω τα αφρόλουτρα ένα ένα

και προσπαθώ να φανταστώ την μυρωδιά τους πάνω σου

καθώς σε γλείφω

. .

ένας μικρος οργασμός

κρυμμένος ανάμεσα στα ράφια του σούπερ μάρκετ

. .

tumblr_inline_o6tpkgHXn51smd590_400

[ανοιξιάτικο]

κάπως ασφυκτικά / στα απομεινάρια μιας χαζοχαρούμενης, περαστικής άνοιξης / και τις βιαστικές εναλλαγές του καιρού / κάπως ασφυκτικά / στα σπίτια μας, με τους τοίχους γεμάτους καρτ ποστάλ από μέρη που έχουμε πλέον ξεχάσει / και το facebook, με τον τοίχο γεμάτο δημοσιεύσεις από ανθρώπους που δε γνωρίσαμε ποτέ / κάπως ασφυκτικά / μέσα στα ρούχα που δεν βλέπουμε την ώρα να πετάξουμε από πάνω μας / και μέσα στα χειμωνιάτικα σκεπάσματα που δεν βλέπουμε την ώρα να ξεφορτωθούμε / κάπως ασφυκτικά / ανάμεσα στην γιορτινή ατμόσφαιρα των ημερών / και μια πρωτομαγιά που πήρε παράταση / να έρθεις / να φορτώσουμε τους εαυτούς μας σε ένα τρένο / και την γκρίνια μας σε ένα άλλο / και να τα στείλουμε προς διαφορετικές κατευθύνσεις /

tumblr_inline_o6kiearQlD1smd590_500

|Εφαρμοσμένη γεωμετρία|

εδώ και καμιά ώρα
παλεύω να θυμηθώ
πως βρίσκουμε την υποτείνουσα

– το μόνο που θυμαμαι, είναι
να υπολογίζω με την παλάμη μου
το τρίγωνο που σχηματίζει
ο λαιμός σου
με τα κόκκαλα των ώμων σου –

13658_774195982630330_3159015926347483295_n