.
Που λες,σήμερα βγήκα στην αγορά
και μου πήρα
ένα δεύτερο αναπτήρα
(πράσινο)
κι ένα καινούριο σημειωματάριο.
Έχει όμορφες, σκληρές σελίδες,
κάπως ωχρές.
Αποφάσισα
να καταγράψω
τα κενά που αφήνουμε
για να δω πως θα τα γεμίσω.
Σημειώνω:
Ένα. Χρόνος.
Πολύς κενός χρόνος.
Ξέρω πως θα τον γεμίσω-
θα βρω ένα σημειωματάριο
με σκληρές σελίδες (κάπως ωχρές)
και θα καταγράψω
τα κενά που αφήνουμε
για να δω πως θα τα γεμίσω.
Σημειώνω:
Ένα. Χρόνος.
Πολύς κενός χρόνος.
Ξέρω πως θα τον γεμίσω.
Με επαναλήψεις.
Δύο. Μέσα μας. Κενοί. Κούφιοι.
Γάμησε τα.
Τρία. Αριθμοί.
Χάνω το μέτρημα.
Κάπου χάθηκε το τέσσερα.
Έψαξα όλο το σπίτι.
Άνω κάτω το έκανα. Μάταια.
Βρήκα όμως ένα μπλουζάκι σου κάτω απ' τον καναπέ.
Εκείνο το γκρι, που έπαψες να φοράς.
Πέντε. Αυτολογοκρίνομαι.
Να το θέσουμε ως:
"μια απουσία κάτω απ' τα σκεπάσματα
/και κάθε ξύπνημα
να υστερεί ποιοτικά
του προηγουμένου".
Ανεκτό ακούγεται,
νομίζω πως θα το αφήσω έτσι.
Έξι. Λέξεις.
Είπαμε
πως οι λέξεις φαντάζουν άδειες
αλλά αυτή η σιωπή στο σαλόνι
δεν παλεύεται
όση μουσική κι αν βάλω.
Εφτά.
Λέω από μέσα μου:
Τουλάχιστον,
περισσεύει λίγος χώρος
στην τσέπη του μπουφάν μου
-εκεί που πριν είχα τα κλειδιά σου-
για να βάλω, ας πούμε,
ένα δεύτερο αναπτήρα.
Ποτέ δεν ξέρεις
που θα χρειαστεί
ένας δεύτερος αναπτήρας.
Και κλείνω το σημειωματάριο.
Και κάτι ακόμα:
φεύγοντας
ο καπνός απ' τα τσιγάρα σου
έχει αφήσει ένα παράξενο σύννεφο
κάνει κύκλους πάνω απ' το κεφάλι μου
και δεν μ'αφήνει να συγκεντρωθώ.
Κάνε κάτι.
