Είναι Δεκέμβρης πια

αλλά δεν θα ανάψω το κλιματιστικό

ούτε θα αυξήσω τον σωρό από στρώματα που με σκεπάζει

την νεκρική μου ακαμψία

κυκλοφορώ αυτοκαταστροφικά γυμνός

ανούσια

πέρα δώθε

πέρα δώθε

από δωμάτιο σε δωμάτιο

περιμένω το σώμα σου να με ζεστάνει

το στόμα σου

τι νόημα έχει άλλωστε

ένα ζεστό δωμάτιο

όταν μέσα μου είμαι τόσο παγωμένος

που κάθε προσπάθεια να το περιγράψω

θα άγγιζε την κοινοτοπία?

Τίποτα λιγότερο από τα πάντα

όπως λέει και το σύνθημα.